سرکه یکی از هدایای عالی طبیعت است

کلمه سرکه از کلمات لاتین به معنای “شراب ترش” گرفته شده است و سرکه انگور هزاران سال است که استفاده می شود.

اکثر مردم آن را در سس های سالاد یا سس مصرف می کنند. با این حال، برای بسیاری از موارد استفاده شده است.

سرکه یکی از هدایای عالی طبیعت است – یک محصول طبیعی واقعی. هر نوشیدنی الکلی، چه از سیب، انگور، خرما، برنج یا شکر سفید ساده تهیه شده باشد، پس از قرار گرفتن در معرض هوا به طور طبیعی به سرکه تبدیل می شود.

این باکتری های موجود در هوا هستند که الکل موجود در سیب، شراب و آبجو را به اسید استیک تبدیل می کنند و به سرکه طعم تند ترش می دهند.
تاریخچه سرکه در حدود 5000 سال قبل از میلاد شروع می شود. سرکه سیب سنتی زمانی که بابلی ها از میوه درخت خرما برای تهیه سرکه استفاده می کردند. آنها از آن به عنوان منبع غذایی و به عنوان نگهدارنده یا ترشی استفاده می کردند.

بقایای سرکه در کوزه های مصر باستان یافت شده است که به 3000 سال قبل از میلاد برمی گردد.

در زمان های کتاب مقدس، سرکه برای طعم دادن به غذاها، به عنوان سرکه خانگی یک نوشیدنی انرژی زا و به عنوان دارو استفاده می شد.

هم در عهد عتیق و هم در عهد جدید ذکر شده است. به عنوان مثال، در روت 2:14، روت پس از کار سخت در مزرعه، بوعز از آن دعوت کرد تا نان بخورد و آن را در سرکه فرو کند.

در یونان باستان در حدود 400 سال قبل از میلاد مسیح، بقراط، پدر طب مدرن، سرکه سیب مخلوط با عسل را برای انواع بیماری ها از جمله سرفه و سرماخوردگی تجویز می کرد.

سرکه سیب همچنین در آفریقا و چین به عنوان یک داروی جایگزین سابقه قوی دارد.

حاوی ویتامین‌های C و B و همچنین اسید استیک است که جذب مواد معدنی مهم سرکه سیب پروبیوتیک از غذاهایی که می‌خوریم را افزایش می‌دهد و سرعت تبدیل کربوهیدرات‌ها به قند را کاهش می‌دهد.

اخیراً، سرکه سیب برای پاکسازی رژیم های سم زدایی، کاهش وزن، کنترل دیابت، کاهش کلسترول و موارد دیگر محبوب شده است. برای شنیدن این خبر، سرکه سیب یک درمان امروزی است. اما آیا این همه تبلیغات واقعا درست است؟